O ŁSB

Szanowni Państwo,

 

Każda edycja Łódzkich Spotkań Baletowych jest wyczekiwanym świętem tańca. Od 1968 roku entuzjaści sztuki choreograficznej przyjeżdżają do Łodzi w trakcie biennale, aby obejrzeć spektakle w interpretacji najlepszych zespołów baletowych oraz teatrów tańca współczesnego. Tak będzie również w tym roku. Na przełomie kwietnia i maja Teatr Wielki w Łodzi będzie najważniejszym miejscem na polskiej mapie tańca za sprawą wyjątkowych prezentacji gościnnych oraz premiery w wykonaniu łódzkiego Baletu.

 

Przedstawiając plany artystyczne bieżącego sezonu Dyrekcja Teatru zapowiedziała premierę „Romea i Julii” z muzyką Hectora Berlioza. Pomysłodawczynią powierzenia realizacji tego spektaklu Sashy Waltz jest kierująca łódzkim zespołem baletowym Anna Nowak. Prapremiera inscenizacji miała miejsce na scenie Opery Paryskiej. Sasha Waltz, po śmierci Piny Bausch, jest uważana za najważniejszą postać niemieckiej choreografii. Artystka, w swej pracy procesowej, zwraca niezwykłą uwagę na spójność tańca z muzyką w przestrzeni szeroko pojmowanego teatru operowego. Sasha Waltz, podobnie jak w przeszłości Pina Bausch, z powodzeniem realizuje nie tylko choreografie, ale również opery i opero-balety nadając im współczesny wymiar. Mając w pamięci występ zespołu Sasha Waltz & Guests w trakcie ostatniej edycji Łódzkich Spotkań Baletowych z niecierpliwością oczekujemy inscenizacji „Romea i Julii” z udziałem naszych artystów. Będzie to historyczna, pierwsza realizacja choreograficzna Sashy Waltz spektaklu baletowego w Polsce z polskim zespołem baletowym.

 

W programie tegorocznej edycji festiwalu będziemy mieli możliwość zobaczyć spektakl równie uznanej artystki Sharon Eyal. Jest ona bez wątpienia najbardziej rozpoznawaną przedstawicielką izraelskiej kobiecej choreografii. Podróżując po całym świecie ze swoim autorskim zespołem L-E-V Dance Company, Sharon Eyal po raz pierwszy zaprezentuje swój projekt w Polsce, mimo iż jako tancerka Batsheva Dance Company w 1991 roku wystąpiła już na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi. Spektakl „OCD Love” miałem przyjemność obejrzeć po raz pierwszy w 2018 roku na Beijing Dance Festival, jak się okazało, był on jego największym wydarzeniem. Niezwykle fizyczny język choreograficzny, jakim posługuje się choreografka, powstał w procesie twórczego dialogu z tancerzami premierowej obsady. „OCD Love” jest opowieścią afabularną, ale nie abstrakcyjną. Zabiera nas w świat niezwykłych międzyludzkich relacji. Przedstawienie powstało do specjalnie skomponowanej elektronicznej muzyki Ori Lichtika, z którym od lat artystka współpracuje. 

 

Aterballetto jest kolejnym wyjątkowym gościem, który po raz pierwszy zaprezentuje się przed polską publicznością w trakcie ŁSB. Zespół, którego siedziba znajduje się w Reggio Emilia, jest największą i najbardziej utytułowaną we Włoszech kompanią tańca współczesnego. Artyści Aterballetto zatańczą przed polską publicznością dyptyk Yeled / Secus autorstwa Eyala Dadona i Ohada Naharina. Ten spektakl jest dopełnieniem festiwalowej panoramy izraelskiego tańca współczesnego, który od trzech dekad święci sukcesy na świecie. Eyal Dadon artysta młodej generacji swoją karierę taneczną rozpoczynał w świetnie znanym łódzkiej publiczności w zespole Kibbutz Contemporary Dance Company. Po wygraniu konkursu choreograficznego w Hanowerze kariera Dadona nabrała tempa. Możliwe, że kiedyś będzie równie wybitnym twórcą jak Ohad Naharin, wieloletni dyrektor i choreograf Batsheva Dance Company. Prace Naharina od 30 lat nieprzerwanie wystawiane są na najważniejszych scenach tańca. Do niedawna mogliśmy oglądać jego spektakl „-2'” wystawiony w Polskim Teatrze Tańca. Łódzka prezentacja Aterballetto jest dialogiem artystów różnych pokoleń, reprezentujących styl choreograficzny, który ma entuzjastów i naśladowców na całym świecie.

 

Na ponowny przyjazd Baletu Opery Lyońskiej przyszło nam czekać wiele lat. „Coppellia” Maguy Marin, którą oglądaliśmy na ŁSB w latach 80-tych ubiegłego stulecia, zredefiniowała status tańca współczesnego w teatrze operowym. Lyoński balet jest do dziś najbardziej progresywnym, otwartym na sztukę współczesną zespołem przyoperowym we Francji zapraszającym wschodzące gwiazdy tańca min. Marcosa Morau i Christosa Papadopoulosa. W tym kontekście prezentacja lyońskiego zespołu, którą zobaczymy w Łodzi można określić powrotem do źródeł tańca post-modern drugiej połowy XX wieku. „Merce Cunningham Forever” jest retrospektywą choreograficzną Merce’a Cunninghama i niezwykle rzadką okazją do zobaczenia prac tego wybitnego artysty na naszym kontynencie. Premiera wieczoru baletów „Merce Cunningham Forever” była możliwa dzięki Cédricowi Andrieux, dyrektorowi Baletu Opery Lyońskiej, który przez dekadę był członkiem zespołu Cunninghama w Stanach Zjednoczonych.

 

Taniec jest uniwersalną sztuką łączącą różne, pozornie bardzo odległe kultury. Jest medium otwartym dla szerokiego kręgu publiczności. 

 

Do zobaczenia w Teatrze Wielkim w Łodzi.

 

Jacek Przybyłowicz

Kurator XXVII Łódzkich Spotkań Baletowych