Silence / Cisza
Spektakl baletowy z udziałem orkiestry w trzech częściach.
 
Historia Ludwiga van Beethovena była interpretowana przez artystów różnych epok. Rozpoczynając pracę nad „Ciszą”, skupiałem się przede wszystkim na dorobku muzycznym kompozytora. Była to pierwsza iskra, która zapoczątkowała projekt i z czasem przerodziła się w niesłabnącą inspirację.
Fabuła spektaklu skupia się na różnych aspektach życia kompozytora, niekoniecznie w porządku chronologicznym. Niektóre – wydawałoby się – detale mogą stać się początkiem kolejnego etapu życia, rytuałem przejścia. Odniosłem się między innymi do tragicznego wydarzenia, a mianowicie postępującej głuchoty Beethovena. Jednak moją myślą przewodnią było przede wszystkim przedstawienie muzycznego testamentu genialnego kompozytora.
To, co intryguje mnie najmocniej w twórczości Beethovena, to sposób, w jaki odkrywa nasze człowieczeństwo, a także kwestie życia i śmiertelności. Muzyka Beethovena jest ogromną falą, która nakrywa nasze ciało i spowija duszę. I właśnie tam, w duszy muzyka, rodziły się mistrzowskie kompozycje. Powstawały z pominięciem zmysłu słuchu; absolutny zmysł muzyczny, jaki posiadał Beethoven okazał się być nieprzezwyciężony. Dlatego też jego kompozycje są szczególnym darem dla ludzkości, fragmentami duszy człowieka genialnego. 
Trzecia część choreografii, zatytułowana „post-mortem” stworzyła szczególną przestrzeń do interpretacji strony muzycznej jak i do uwypuklenia istoty przedstawienia. Zespolenie nut (białych i czarnych) oraz osiągnięcie przez nie idealnej harmonii to symbol perfekcji, która może zostać osiągnięta tylko poprzez pełne zaangażowanie i metafizyczne połączenie ze sztuką.