Spektakle

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Województwo Łódzkie - Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego

Drukuj Zmniejsz tekst Powiększ tekst

Spektakle

Plakat do spektaklu: DON PASQUALE
Terminy:

DON PASQUALE

Opera

Kompozytor:
Gaetano Donizetti

Autor libretta:
Giovanni Ruffini

Data premiery:
5.12.2020

Czas trwania:
ok. 3 h

Realizatorzy:
Kierownictwo muzyczne:
Tadeusz Kozłowski

Reżyseria:
Michał Znaniecki

Dekoracje, rekwizyty:
Luigi Scoglio

Kostiumy:
Małgorzata Słoniowska

Reżyseria efektów świetlnych:
Dariusz Albrycht

Projekcje:
Karolina Jacewicz

Przygotowanie chóru:
Maciej Salski

Asystent dyrygenta:
Marta Kosielska, Wiktor Kozłowski

Asystent reżysera:
Adam Grabarczyk, Waldemar Stańczuk

Asystent scenografa:
Katarzyna Zbłowska

Inspicjent:
Zbigniew Pawełczyk, Andrzej Kowalik



DON PASQUALE... DLA KAŻDEGO!

Takie niestrawne konfetti – podaje nam Donizetti, że biednego Don Pasquala – lepiej zabrać do szpitala.Ten złośliwy wierszyk zamieszczony w prasie po premierze w Dreźnie w 1844 roku nie był w stanie zaszkodzić wyśmienitej operze Gaetana Donizettiego Don Pasquale – przy pełnej aprobacie i zachwycie publiczności – w triumfalnym marszu przez największe sceny operowe świata. A takie gwiazdy jak Enrico Caruso, Marcelina Sembrich-Kochański czy Arturo Toscanini za punkt honoru stawiały sobie sprawdzenie się w tej wokalno-muzycznej „zabawie”, w której i aktorstwo nie mogło już polegać wyłącznie na dramatycznych gestach, histerycznych lamentach czy mniej lub bardziej uzasadnionych „obłędach” i konaniu w mękach.

Dla pięciorga głównych bohaterów Donizetti stworzył pełne blasku, muzycznych i wokalnych perełek dzieło, w którym akcja sceniczna i relacje między postaciami są tak samo zabawne i błyskotliwe, co każda nuta w mistrzowskiej partyturze Donizettiego. Nie ma tu czasu na nudę i odpoczynek od uśmiechu; są – gra pozorów, subtelny dowcip i sytuacyjny komizm.

W naszym Teatrze Don Pasquale gościł wielokrotnie – za każdym razem w najlepszych obsadach, zróżnicowanych wizjach scenicznych i interpretacjach realizatorskich, a każde jego pojawienie się skutecznie bawiło Publiczność przynosząc jej chwile relaksu i szczerego uśmiechu.

Nie ma wątpliwości, że i tym razem – także za sprawą znakomitej obsady – będzie podobnie. A ponieważ każde pokolenie musi mieć „swojego” Don Pasquala – korzystajmy z okazji!

Zapraszamy, bo przecież śmiech to zdrowie!

Soliści, Chór, Orkiestra Teatru Wielkiego w Łodzi

fot. Joanna Miklaszewska
na żółtym fotelu siedzi okryty wełnianym kocem mężczyzna, za nim stoi mężczyzna ubrany w skórzanym płaszczu unosi do niego rękę i na niego patrzy, w tle stoi lampa i okrągły drewniany stolik, tło jest czarne, z niebieskimi elementami
w centrum para patrząca się na siebie po lewej kobieta w białym stroju i ręczniku na głowie, naprzeciw niej mężczyzna ubrany w czarną skórę siedzi na krańcu wanny i dmucha w jej stronę pianą, w tle okno i biały posążek kobiety
dwóch zdziwionych mężczyzn opierających się o żółty fotel, jeden ubrany na czarno, drugi na różowo, w tle okna, przy których wiszą ozdobne talerze
kobieta w niebieskim habicie stoi w pokoju, stoi tam szafa, stół, świece, lampa, wokół kamienne ściany na środku rozbite okno
na żółtym fotelu leży ubrany na różowo, zdziwiony mężczyzna, nad nim nachyla się ubrany na czarno mężczyzna wpatrujący się w daleki punkt, w tle okna między którymi wiszą zdobione talerze
para siedzi na drewnianych krzesłach śmiejąc się, patrzą na siebie, po lewej kobieta w niebieskim habicie, po prawej mężczyzna ubrany na różowo, w tle rozbite okno
z przodu ubrany w czarną skórę mężczyzna ze skupionym wzrokiem, za nim przy okrągłym drewnianym stoliku mężczyzna zapisujący pismo białym piórem w tle okna między którymi wiszą zdobione talerze
po lewej trzech mężczyzn, dwóch z z nich patrzy w stronę drewnianego stołu przy którym kobieta i inny mężczyzna sporządzają pismo piórem, trzeci mężczyzna stoi za nimi i jest odwrócony w drugą stronę, tło jest ciemne
scena grupowa, na dole stoją kobiety ubrane na szaro-niebiesko, trzymające różne przedmioty w rękach, garnki, miski, szmaty, miotły, wyżej nad nimi po lewej oraz prawej mężczyźni którzy remontują dom, w centrum śpiewa ubrany na różowo mężczyzna, tło jest czarne
ubrany na różowo mężczyzna stoi uśmiechnięty z kartką w ręku, w tle wiszą zdobione talerze, śpiewa
na krzesłach odwróconym tyłem do widowni siedzi przodem dwóch mężczyzn, po lewej mężczyzna ubrany na czarno, po prawej mężczyzna ubrany na różowo, tło jest czarne
na drewnianym podwyższeniu leży kobieta, obok niej stoi mężczyzna, oboje mają czerwone drinki ze słomką, są ubrani w stroje wakacyjne, w biało-niebieskie paski, scenografia z zielonych liści, w tle dwa białe posągi kobiet
na czarnym tle stoi dwóch mężczyzn, przytrzymują się z przerażonymi minami, jeden ubrany w czarną skórę, drugi na różowo
na pierwszym planie całująca się para, w tle na podwyższeniu siedząca po prawej stronie grupa ubrana na żółto, siedzi na krzesłach w kole, scenografia z dużą ilością zielonych liści, wszystko oświetlone na niebiesko

Do góry

Przejdź na stronę: EdukacjaPrzejdź na stronę: Wirtualny spacer po Teatrze WielkimPrzejdź na stronę: Galeria plakatuPrzejdź na stronę: Drzwi do kultury

design by fast4net
Zamknij