STABAT MATER Antonín Dvořák

 

Oratorium Stabat Mater op. 58 Antonína Dvořáka to kompozycja na cztery głosy, chór i orkiestrę do słów średniowiecznego tekstu autorstwa Jacopone da Todi, odnoszącego się do przejmującej sceny, gdy Matka opłakuje śmierć ukrzyżowanego Syna.
 

Sądzono, że Dvořák zaczął komponować Stabat Mater w lutym 1876 r. tuż po śmierci swojej dwudniowej córki Josefy w sierpniu 1875 r., ale ostatnie badania dowodzą, że szkic powstał między lutym a majem 1876 r. i był poświęcony Františkowi Hušpauerowi „na pamiątkę przyjacielowi z młodości”. Ostateczna wersja partytury powstała w listopadzie 1877 roku, gdy kilka miesięcy wcześniej tragedia jeszcze raz dotknęła kompozytora i zmarło kolejno dwoje jego dzieci. Utwór został prawykonany w Pradze w 1881 roku i jest uznawany za najdojrzalsze artystycznie, najbardziej znane i najczęściej wykonywane dzieło sakralne czeskiego kompozytora. Kompozycja ta jest szczególnie ceniona za swoje piękno, celowo czerpiące z połączenia głosów ludzkich i bogatej barwy orkiestrowej. Cała struktura utworu, podzielona na dziesięć części, stanowi majestatyczne, ekspresyjne połączenie, rozciągające się od obrazu śmierci i cierpienia, uczucia niepokoju i bolesnej medytacji do ostatecznego, afirmującego życie katharsis.
 

Mimo osobistej tragedii, którą przeżył kompozytor nie pozwala, by ogarnęła go rozpacz; w jego muzyce nie ma ani rezygnacji, ani beznadziei. W tym arcydziele Dvořáka patrzymy przez zasłonę łez i widzimy wiarę w życie.
 

W tą piękną muzyczną podroż zabierzemy Państwa w wyjątkowym czasie, bo tuż przed Wielkanocą.