Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Województwo Łódzkie - Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego

Spektakle
Drukuj Zmniejsz tekst Powiększ tekst
LAMAILA
Choreografia:
Andrzej Morawiec

Kompozytor:
Maciej Pawłowski

Autor libretta:
Liwia Pawłowska

Data premiery:
25.03.2016

Realizatorzy:
teksty piosenek:
Anna Nowak-Otto

instrumentacja:
Bogdan i Maciej Pawłowscy

kierownictwo muzyczne:
Daniel Mieczkowski

reżyseria:
Maciej Pawłowski

choreografia:
Andrzej Morawiec

scenografia:
Grzegorz Policiński

kostiumy:
Anna Chadaj

przygotowanie wokalne:
Dariusz Grabowski

reżyseria świateł:
Tomasz Filipiak

reżyseria dźwięku:
Paweł Zawadzki

animacje:
Tomasz Grimm

asystent choreografa (dzieci i młodzież):
Iga Marszałek

konsultant ds. akrobatyki (dzieci i młodzież):
Sebastian Błaszczyk

asystent choreografa:
Alicja Bajorek

asystent kostiumologa:
Agata Malinowska, Elżbieta Panek-Szewczyk

producent:
Łukasz Mitka



Widowisko taneczne w dwóch aktach i 19 scenach. Spektakl familijny.
Libretto tego czarodziejskiego widowiska tanecznego napisała Liwia Pawłowska, muzykę z kolei skomponował Maciej Pawłowski. Historia mówi o wydarzeniach dziejących się w Krainie Dnia i Nocy, gdzie główna bohaterka, Księżniczka Dnia – tytułowa Lamaila – zostaje nagle w środku nocy obudzona przez śmiesznego stwora mieszkającego w głębinach bagna – Mr. Gulgacza. Lamaila dzięki pełni księżyca... zakochuje się w Księciu Nocy – Namadilu. Kiedy wszyscy są pewni, że ta para nigdy się już nie spotka, wydarzenia przybierają nieoczekiwany obrót.
Muzyka utrzymana jest w disney’owskim stylu, z dużą ilością pięknych melodii. Znaczna część materiału muzycznego została zinstrumentowana przez samego mistrza gatunku, najbardziej znanego w Polsce kompozytora muzyki baletowej – Bogdana Pawłowskiego, którego KRÓLEWNA ŚNIEŻKA od 40 lat święci triumfy na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi. I wszystko wskazuje na to, że LAMAILA może zdetronizować „królową” pod względem popularności.

LAMAILA to widowisko taneczne na 70 tancerzy baletu, akrobatów i uczestników programu edukacyjnego, ale LAMAILA to również musicalowe piosenki w wykonaniu Kai Mianowanej i Martina Fitcha. Posłuchajcie piosenki Ktoś inny niż ja (muz. M. Pawłowski, sł. A. Otto-Nowak).


Jedna z gwiazd w gwiazdozbiorze Cassiopei o numerze RRA 01h33m21.79 +60°40'12.2'' dec 10.61 mag Cas została nazwana LAMAILA. „Jest to dosyć typowa gwiazda w gromadzie otwartej M103, wraz z którą znajduje się w odległości mniej więcej 7000 lat świetlnych od Ziemi. To gwiazda ciągu głównego o typie widmowym B3V, zatem o temperaturze kilkunastu tysięcy stopni. Taki typ widmowy ustalono w 1965 roku. Lamaila jest gwiazdą dosyć młodą, której wiek nie przekracza trzydziestu milionów lat” – mówią specjaliści z Planetarium EC-1.

Przed każdym spektaklem Astronom wprowadzi publiczność w sekrety koniunkcji planet – wydarzenia astronomicznego mającego ogromny wpływ na dalsze wydarzenia w spektaklu. Popularno-naukowy wstęp astronomiczny przygotowali pracownicy Planetarium EC-1.


 

 
 
Lamaila to przepiękny spektakl dla dzieci, pokazujący moc teatralnej techniki. Gdy tak dużo mówimy o pedagogice teatru i gdy tak często zwracamy uwagę na konieczność tworzenia teatralnego repertuaru z myślą o najmłodszych, łódzki Wielki przypomina, że pierwsze zachwyty operą rodzą się najczęściej wraz z pełnym onieśmielenia pytaniem: jak to działa? Z pytaniem, którego z wiekiem zaczynamy się sami przed sobą wstydzić, choć przecież zadajemy je sobie w operze bardzo często – również wówczas, gdy w przerwie spektaklu odruchowo zaglądamy do kanału orkiestrowego, a wśród instrumentów i pulpitów odnajdujemy przede wszystkim naszą dziecięcą ciekawość.
Piotr Olkusz, Kosmos w operze, teatralny.pl, 26 kwietnia 2017

Lamaila to typ widowiska, w którym widza chce się uwieść i oczarować. Promowana jako spektakl familijny dla widzów od lat 5 do 102, spełnia odwieczne ludzkie pragnienia o wielkiej miłości i zwycięstwie sprawiedliwości, zachwyca też swoją malowniczością. Może również stanowić teatralną wariację na temat fenomenu, możliwej już przecież, prywatnej turystyki kosmicznej i zaspokoić nasze marzenia o podboju wszechświata. Rozbudowana dramaturgicznie, ale też dopracowana w najdrobniejszych szczegółach spektakularna inscenizacja, daje szansę na całkowite oderwanie się od rzeczywistości  i zachwyt nad wytańczoną historią miłości rozkwitłą w noc równonocy. Dzięki teatralnej iluzji stanowi artystyczną wariację łączącą świat sztuki z teorią naukową i pozwala wyobraźnią sięgnąć gwiazd. Poza wszystkim pozostaje też fantastyczną rozrywką nie tylko dla najmłodszych i z całą pewnością może być adresowana, jak mawiał mieszkaniec innej, a znanej powszechnie planetoidy B 612 – Mały Książę, do wszystkich dzieci, którymi byli kiedyś dorośli.
Anna Banach, Ale kosmos!, taniecPOLSKA.pl, 18 maja 2017
 
Uczuciowe perturbacje to tylko pretekst do zaprezentowania fantastycznych stworzeń. W bestiariuszu Pawłowskich są skrzydlate Kukłaki, pełzające Kubikusy, leśne Gilgolaki i przypominający otyłą ośmiornicę Gulgacz. Taki spektakl to raj dla kostiumografa. Anna Chadaj zdała egzamin na szóstkę. Każda z grup stworzeń – i tych animalnych, i tych floralnych (Kwiaty, Paprocie) – została scharakteryzowana strojem. Bawią różowe Gilgolaki, ale ożywienie na widowni wywołują przede wszystkim mieszkańcy podwodnej krainy – pomysłowo przedstawione Meduzy, Ukwiał i Konik Morski na elektrycznej deskorolce.
Izabella Adamczewska, Taneczny musical w disneyowskim stylu, „Gazeta Wyborcza", 27 marca 2017
 
Teatr Wielki w Łodzi dzięki swojej najnowszej premierze zyskał spektakl idealny dla najmłodszej widowni. „Lamaila" to widowisko, na kształt którego składa się balet, sceny wokalne i elementy akrobatyczne wywołuje uśmiech na twarzy. Przenosi widzów między gwiazdy, opowiada uniwersalną historię o sile miłości, a do tego pozwala przyjemnie spędzić czas. Dzieci zachwycą się kolorami kostiumów, brokatem lśniącym na scenie, wspaniałą scenografią. Dorośli widzowie przypomną sobie, co to znaczy być dzieckiem i być może również dadzą porwać się magii teatru. Z niej bowiem nie wyrasta się nigdy.
Agata Białecka, Miłość wśród gwiazd, dziennikteatralny.pl, 30 marca 2017
 
W kolorowej scenerii przypominającej kosmiczny ogród botaniczny księżniczka dnia Lamaila (Minori Nakayama) zakochuje się z wzajemnością w księciu nocy Namadilu (Nazar Botsiy). Tyle że księżniczce niezbędne jest do życia słońce, a jej ukochany funkcjonuje w świetle księżyca. Na dodatek zazdrosny biały motyl – Sawora (Laura Korolczuk) – porywa Lamailę i więzi ją w Krainie Mrocznych Skał. Dopiero pomoc mieszkającego na Marsie czarnoksiężnika Harrata i magiczna moc kwiatu w kształcie połączonego słońca i księżyca sprawiają, że kochankowie mogą żyć razem, a ich miłość (jak to w baśniach bywa) trwać będzie wiecznie.
Joanna Brych, Między nocą a dniem, „Polityka", 4 kwietnia 2017

Scena roi się od kolorowych skrzydeł, barwnych kwiatów i świecących planet. Są ogromne meduzy, tańczące z lekkością primabaleriny oraz podwodne stwory, świecące lampkami w rytm piosenek. Wszystko razem tworzy całość harmonijną i w dobrym guście. Niezwykle barwną, ale absolutnie nie kiczowatą. Wielka to zasługa projektantki kostiumów, Anny Chadaj oraz scenografa Grzegorza Policińskiego.
Małgorzata Sasin, Bajka dla „smartphonowych" dzieci, e-kalejdoskop, 30 marca 2017
 
Spektakl Lamaila Teatru Wielkiego w Łodzi to produkcja przygotowana z rozmachem. Z pewnością widz oczekujący ferii barw, disnejowskiej muzyki i popisowego tańca, odnajdzie to, czego szuka.
To co przykuwa uwagę już od pierwszych chwil, to niezwykłe kostiumy, barwne, mieniące się za dnia i nocy szaty, szalone postacie, maszkarony, do tego przyjemna dla oka scenografia i niezła muzyka. Przeplatające pokazy baletowe utwory wykonywane przez młodych piosenkarzy przypominają te z disney'owskich bajek.
Marcin Bałczewski, Lamaila w Teatrze Wielkim w Łodzi, plasterlodzki.pl, 29 marca 2017
 
(...) najsympatyczniejsze widowisko odbywało się podczas przerwy we foyer opery, gdzie Gilgolaki wykonywały w swych fantazyjnych strojach rozmaite ewolucje, zaczepiały dzieci i pozwalały się fotografować. Kochamy takie zabawy z przebierańcami. Światową prapremierę Lamaili na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi można odnotować jako sukces wizerunknowy i popularyzacyjny.
Joanna Tumiłowicz, Miłość Gulgacza, maestro.net.pl, 30 marca 2017
 
Widowisko muzyczne „Lamaila” to dzieło zdecydowanie godne polecenia wszystkim, od najmłodszych, do starszych, lecz ciągle młodych duchem. Bogactwo doznań płynące z tego dzieła jest wprost ogromne i myślę, że potrafi wprawić w zachwyt nawet najbardziej wymagającego widza.
Bilety:

Strefa I
100/90 zł

Strefa II
90/80 zł

Strefa III
70/60 zł

Strefa IV
50/40 zł

Lamaila:
Alicja Bajorek, Riho Okuno

Namadil:
Yuki Itaya, Nazar Botsiy, Koki Tachibana

Sawora:
Ekaterina Kitaeva-Muśko, Laura Ryngajłło

Gulgacz:
Giuseppe Stancanelli, Chase Vining

Harrat:
Krzysztof Pabjańczyk, Gintautas Potockas, Lila Pęczek, Wiktor Jaruga



Gilgolaki

Bonot:
Adam Pigłowski

Braga:
Marta Duszyńska

Dayda:
Ilary Controllo

Drumma:
Alicja Michalczyk, Wiktoria Młynarczyk

Famia:
Maria Grochal

Garya:
Nina Galoch

Giwik:
Aleksandra Putka, Chloe Bogodo

Kimi:
Natalia Borkowska, Julia Stępień

Lari:
Luiza Burzyńska, Ira Moroz

Latja:
Wiktoria Baraniak

Linzo:
Lila Pęczek, Wiktor Jaruga

Loki:
Zuzanna Lajmert, Anna Gromczyk

Mitya:
Zuzanna Panuś, Wioletta Jachimowska

Ratio:
Oliwia Bakalarz

Sargia:
Zuzanna Wełna, Kalina Lewandowska

Walow:
Zuzanna Wirkowska

Walsa:
Paulina Niewiatowska

Wini:
Letycja Łamacz, Maria Gejda

Winre:
Róża Borowska, Julia Górczak



Kaya:
Kaja Mianowana, Hanna Okońska

Martin:
Martin Fitch, Dawid Kwieciński



Dyrygent:
Daniel Mieczkowski

Soliści, Koryfeje, Zespół Baletowy, Orkiestra Teatru Wielkiego w Łodzi

Uczniowie Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. F. Parnella w Łodzi

fot. Maciej Piąsta

Do góry

Przejdź na stronę: EdukacjaPrzejdź na stronę: Wirtualny spacer po Teatrze WielkimPrzejdź na stronę: Galeria plakatuPrzejdź na stronę: Drzwi do kultury

design by fast4net