Zemsta nietoperza nie jest operetką najlepszą. Jest ona w ł a ś n i e operetką, arcydziełem tego gatunku – tymi słowami Felix Weingartner, austriacki dyrygent, kompozytor i pianista z przełomu XIX i XX wieku oraz wielki znawca operetki, określił dzieło Johanna Straussa II. Jeśli dodać do tych słów autorytet Gustava Mahlera, który osobiście dyrygował Zemstą nietoperza, dając tym samym nieśmiertelny wzór dla wszystkich przyszłych jej interpretacji, trudno o lepsze rekomendacje.

Inscenizacja Teatru Wielkiego w Łodzi ma jeszcze co najmniej dwa dodatkowe atuty: mistrza Juliana Tuwima, autora polskiego przekładu libretta oraz realizatora produkcji Giorgia Madię – światowej renomy artystę, autora znakomitych scenicznych wizji, jak choćby w Opowieściach Hoffmanna czy w doskonale znanym łódzkiej publiczności, skrzącym dowcipem Kopciuszku.

Sam Johann Strauss, mistrz walca wiedeńskiego, pokazał w Zemście nietoperza swoje wielkie poczucie humoru, instrumentacyjny dowcip i muzyczną charakterystykę postaci – bohaterów, którzy w tej arcyzabawnej, ale wcale nie nonsensownej układance zdarzeń i charakterów, dwoją się i troją, by wprowadzić widza w jak najlepszy nastrój. Jest wreszcie to „cudowne dziecko” Straussa barwną listą przebojów, z których każdy jest muzyczną i wokalną perełką, okazją dla wirtuozowskich popisów dla wykonawców.

A jeśli za mistrzowskie dzieło biorą się mistrzowie, w tym znany z maestrii dyrygenckiej i poczucia humoru Tadeusz Kozłowski, to wyjście jest jedno: koniecznie trzeba być świadkiem tego wydarzenia!